اصلا حال و حس برنامه نوشتن ندارم ، تمرکز ندارم، حواسم سر جاش نیس، لعنتی بیا برو دیگه، چی از جونم میخوای اه اه

دلم میخواد بدون محدودیت زندگی کنم، این محدودیتها کم کم داره دلسردم میکنه نسبت بهش،همین که تا امروز تحملش کردم خیلی کار کردم، من هرچی یا هرکس جلو پیشرفتمو بگیره دورش میزنم، همین روزاست که پرونده اینو باید بذارم زیر بغلش با اینکه بعضی وقتا خیلی بهش نیاز پیدا میکنم،اما دیگه ولش ..

امروز یه پروژه طراحی وب سایت به تورم خورد، با اینکه خیلی انگیزه دارم ولی اصلا حس و حال ندارم،مخصوصا اینکه طرح گرافیکیشو باید خودم انجام بدم، دستمم خیلی تنگ شده جدیدا، اصن چرا من بچه پولدار نیستم؟ مث خیلی از هم سنهای خودم یه ماشین زیر پام باشه کف خیابونها لای بکشم،خدایی زندگیه ما داریم؟! ولی نمیدونم چرا حس میکنم آیندم خیلی روشنه ...

خلاصه: در این مقاله Peter Norvig (نویسنده ی کتاب معروف هوش مصنوعی مورد استفاده در اکثر دانشگاه های جهان) در مورد پدیده و تب یادگیری سریع برنامه نویسی صحبت کرده و نشان می دهد که برای تخصص در برنامه نویسی بر خلاف کتاب های عامه پسند (آموزش در 21 روز ، 24 ساعت ، ...) حداقل 10 سال زمان و کار لازم است تا یک نفر به تخصص برسد (در هر رشته ای ، نه فقط یرنامه نویسی)

چرا همه این قدر عجله دارند ؟
تو هر کتاب فروشی که بروید ، کلی کتاب می بینید که می خواهند در چند ساعت یا چند روز به شما کامپیوتر یا برنامه نویسی یاد بدهند (از ویندوز و اینترنت گرفته تا ویژوال بیسیک و جاوا و ...) من جستجوی زیر را در آمازون انجام دادم:

یعنی کتاب هایی که از سال 1992 تا الان چاپ شده و در عنوانشان کلمات days و "یادگیری یا خودآموز" وجود دارد. نتیجه شامل 248 مورد بود. (مترجم: اعداد و آمار منتشر شده در این مقاله مربوط به سال 2001 هستند. ) 78 کتاب اول کتاب های مربوط به کامپیوتر بودند. عبارت days را با hours جایگزین کردم ؛ نتایج مشابه قبلی بود: 253 مورد که 77 تای اول در مورد کامپیوتر بودند. از 200 کتاب صدر نتایج جستجو (در کل) 96 درصد مربوط به کامپیوتر بود.

خلاصه این که یا مردم خیلی عجله دارند که در مورد کامپیوتر ها چیز یاد بگیرند یا هم که یادگیری کامپیوتر خیلی آسان تر از یادگیری چیزهای دیگر است. وگرنه هیچ کتابی در مورد بتهوون ، یا فیزیک کوانتوم یا حتی تربیت سگ ، در چند روز وجود ندارد.

خب ببینیم عنوانی مثل "آموزش پاسکال در 3 روز" چه معنی ای دارد:

• یادگیری: در 3 روز شما وقت کافی برای نوشتن چند برنامه ی مهم و یادگیری از موفقیت ها و اشتباهاتتان و همینطور وقت برای کار کردن با یک برنامه نویس با تجربه را نخواهید داشت. خلاصه ، وقت کافی برای یادگیری چندانی نخواهید داشت. در واقع این کتاب ها بیشتر در مورد یک آشنایی کلی بحث می کنند نه درک عمیق از موضوع. به قول آلکساندر پوپ: "یادگیری سطحی ، چیز خطرناکی است"
• پاسکال: در 3 روز شاید بتوانید سینتکس پاسکال را یاد بگیرید (ان هم به شرطی که قبلا با یک زبان مشابه کار کرده باشید) اما زیاد نمی توانید درباره ی کاربرد زبان یاد بگیرید. یعنی اگر قبلا با بیسیک برنامه نویسی کرده باشید ، یاد می گیرید که برنامه ها را در پاسکال ولی با روش بیسیک بنویسید اما نقاط ضعف و قوت پاسکال را یاد نمی گیرید. به قول آلن پرلیس: "زبانی که طرز فکر شما را درباره ی برنامه نویسی تغییر ندهد ، ارزش یادگیری ندارد". ممکن است شما بخواهید قسمتی از پاسکال (یا هر زبان دیگری) را یاد بگیرید تا بتوانید از ابزار خاصی استفاده کرده و کار مشخصی را انجام دهید؛ در این صورت دیگر برنامه نویسی یاد نمی گیرید ، بلکه یاد می گیرید چطور ان کار مشخص را انجام دهید.
• 3 روز: همانطور که در بخش بعدی می بینید ، این مدت کافی نیست.

سلام، این وبلاگ را زدم تا یه جور نیازی که تو این زمینه داشتم برطرف کنم، اسمم وحید هست،20 سالمه،عاشق برنامه نویسی،خیلی آدم ، تنهایی هستم، تو این وبلاک قصد دارم خیلی از مطالب به درد بخورمو به اشتراک بذارم یه جورایی هم همدم من بشه ..

قربان شما،وحید